Dana 23. februara 1898. godine promoviran je u doktora pravnih nauka s odličnim uspjehom, čime je postao prvi Bošnjak musliman s doktoratom prava u Bosni i Hercegovini. Taj događaj izazvao je veliko interesovanje tadašnje javnosti, a Safvet-beg Bašagić posvetio mu je pjesmu pod nazivom „Čestitam ti beže i viteže“, kojom je istaknuo značaj obrazovanja i nauke za napredak naroda.
U vrijeme kada su Bošnjaci s oprezom prihvatali zapadni sistem obrazovanja koji je uvela Austro-Ugarska, Defterdarevićev uspjeh imao je simbolično značenje i bio je primjer novog intelektualnog uzdizanja. Oko 1900. godine u Bosni i Hercegovini bilo je tek nekoliko visokoobrazovanih Bošnjaka, među kojima su, uz Defterdarevića, bili i Safvet-beg Bašagić te braća Halid, Abduselam i Mahmud Hrasnica.
Po povratku u domovinu, Ahmed-beg Defterdarević započeo je državnu službu u Mostaru, gdje je radio u Okružnoj oblasti. Tokom službe obavljao je razne dužnosti u više bosanskohercegovačkih gradova, a najduže je boravio u Tuzli. Ukazom kralja Aleksandra od 31. decembra 1922. godine postavljen je za velikog župana tuzlanske oblasti, što je predstavljalo vrhunac njegove upravne karijere. Prije toga bio je okružni načelnik u Tuzli od juna 1921. godine, kao i kotarski predstojnik u Srebrenici.
Nakon 27 godina, pet mjeseci i 24 dana provedenih u državnoj službi, penzionisan je 22. augusta 1924. godine kraljevskim ukazom. U penziji je živio mirno u Tuzli, gdje se povukao iz javnog života.
U mladosti se bavio i književnošću, te je još 1887. godine, kao učenik sarajevske gimnazije, objavio pripovijetku „Pop Ilija i top Zelenko“ u listu Glas Hercegovca. U prvim godinama Kraljevine Srba, Hrvata i Slovenaca bio je među prvacima Jugoslavenske muslimanske organizacije i aktivno je učestvovao u političkom životu Bošnjaka.
Ahmed-beg Defterdarević umro je u Tuzli nakon povlačenja iz javnog života. Njegov životni put i rad ostali su upamćeni kao primjer prvog Bošnjaka s titulom doktora pravnih nauka i kao simbol početka naučnog i kulturnog preporoda bošnjačkog naroda na prijelazu iz devetnaestog u dvadeseto stoljeće.
Ahmed-beg Defterdarević rođen je 1871. godine u Trebinju u uglednoj begovskoj porodici Defterdarević. Osnovno obrazovanje završio je u rodnom gradu, a potom pohađao gimnaziju u Sarajevu. Nakon završetka gimnazije otišao je u Beč, gdje je upisao studij prava na bečkom univerzitetu.
Dana 23. februara 1898. godine promoviran je u doktora pravnih nauka s odličnim uspjehom, čime je postao prvi Bošnjak musliman s doktoratom prava u Bosni i Hercegovini. Taj događaj izazvao je veliko interesovanje tadašnje javnosti, a Safvet-beg Bašagić posvetio mu je pjesmu pod nazivom „Čestitam ti beže i viteže“, kojom je istaknuo značaj obrazovanja i nauke za napredak naroda.
U vrijeme kada su Bošnjaci s oprezom prihvatali zapadni sistem obrazovanja koji je uvela Austro-Ugarska, Defterdarevićev uspjeh imao je simbolično značenje i bio je primjer novog intelektualnog uzdizanja. Oko 1900. godine u Bosni i Hercegovini bilo je tek nekoliko visokoobrazovanih Bošnjaka, među kojima su, uz Defterdarevića, bili i Safvet-beg Bašagić te braća Halid, Abduselam i Mahmud Hrasnica.
Po povratku u domovinu, Ahmed-beg Defterdarević započeo je državnu službu u Mostaru, gdje je radio u Okružnoj oblasti. Tokom službe obavljao je razne dužnosti u više bosanskohercegovačkih gradova, a najduže je boravio u Tuzli. Ukazom kralja Aleksandra od 31. decembra 1922. godine postavljen je za velikog župana tuzlanske oblasti, što je predstavljalo vrhunac njegove upravne karijere. Prije toga bio je okružni načelnik u Tuzli od juna 1921. godine, kao i kotarski predstojnik u Srebrenici.
Nakon 27 godina, pet mjeseci i 24 dana provedenih u državnoj službi, penzionisan je 22. augusta 1924. godine kraljevskim ukazom. U penziji je živio mirno u Tuzli, gdje se povukao iz javnog života.
U mladosti se bavio i književnošću, te je još 1887. godine, kao učenik sarajevske gimnazije, objavio pripovijetku „Pop Ilija i top Zelenko“ u listu Glas Hercegovca. U prvim godinama Kraljevine Srba, Hrvata i Slovenaca bio je među prvacima Jugoslavenske muslimanske organizacije i aktivno je učestvovao u političkom životu Bošnjaka.
Ahmed-beg Defterdarević umro je u Tuzli nakon povlačenja iz javnog života. Njegov životni put i rad ostali su upamćeni kao primjer prvog Bošnjaka s titulom doktora pravnih nauka i kao simbol početka naučnog i kulturnog preporoda bošnjačkog naroda na prijelazu iz devetnaestog u dvadeseto stoljeće.
Adis Holjan
