Bahrija Nuri Hadžić rođena je 4. marta 1904. godine u Mostaru, u uglednoj i obrazovanoj porodici. Njen otac, Osman Nuri Hadžić, bio je poznati šerijatski pravnik, književnik i član Državnog savjeta Kraljevine SHS. U porodici Nuri Hadžić obrazovanje je imalo izuzetnu vrijednost, te su sve Osmanove kćerke završile fakultete. Bahrija je rano pokazala interes za muziku, a roditelji su joj omogućili sate klavira i violine još tokom školovanja kod časnih sestara u Sarajevu.
Shvativši da Mostar ne nudi dovoljno mogućnosti za daljnje muzičko obrazovanje, porodica se seli u Beograd. Bahrija upisuje Srpsku muzičku školu (danas Mokranjac), gdje nastavlja školovanje klavira i započinje sate pjevanja kod profesorice Ivanke Milojević. Prepoznata kao vanserijski talenat, 1923. godine polaže prijemni ispit na Glazbenoj akademiji u Beču i biva primljena u klasu profesora Thea Lierhammera na Državnoj visokoj akademiji za glazbu i umjetnost.
Nakon školovanja, Bahrija prihvata angažman u operi u Bernu, gdje od 1928. do 1931. godine ostvaruje četrdesetak vodećih operskih uloga, među kojima je bilo 23 premijere i premijerne obnove. Upravo u tom periodu prvi put izvodi ulogu Salome u operi Richarda Straussa, koju će kasnije obilježiti cijelu njenu karijeru. Njen izuzetni talenat uskoro je prepoznat i u drugim evropskim kulturnim središtima, pa gostuje u Zürichu, Pragu i Beogradu.
Godine 1931. vraća se u Beograd, gdje postaje prvakinja Beogradske opere i na toj poziciji ostaje sve do penzionisanja 1960. godine. Tokom karijere ostvarila je niz značajnih uloga u operama najpoznatijih kompozitora poput Verdija, Puccinija, Masseneta, Janáčeka i Konjovića. Istakla se kao Aida, Leonora, Manon, Charlotte, Minnie, Jenůfa i Koštana, a posebno mjesto u njenom opusu zauzimaju Salome i Lulu.
Godine 1937. u Zürichu učestvuje u svjetskoj praizvedbi opere „Lulu“ austrijskog kompozitora Albana Berga. Ulogu je dobila na lični poziv kompozitora, koji je bio oduševljen njenim izvođenjem Salome. Kritika je njen nastup proglasila izuzetnim, a Bahrijina Lulu postala je uzor budućim interpretacijama ovog složenog ženskog lika. Njena izvedba ostavila je snažan pečat i ostala je upamćena kao jedno od najviših umjetničkih dostignuća na evropskoj sceni tog vremena.
Dva puta je pjevala Salome pod dirigentskom palicom Richarda Straussa. Posebno se ističe izvedba iz 1939. godine povodom skladateljevog 75. rođendana u Zürichu, kada je sam Strauss izjavio da je Bahrija Salome koju je čekao 35 godina, proglasivši je najboljom i najljepšom izvođačicom te uloge.
Pored operske karijere, Bahrija se bavila i koncertnom djelatnošću. Godine 1941. nastupila je u Mostaru u organizaciji Muslimanske narodne biblioteke, gdje je bila srdačno dočekana i ispraćena od strane publike. Ipak, priznanje za svoj rad dobila je tek 1988. godine, kada joj je Beograd dodijelio Sedmojulsku nagradu za izuzetna umjetnička dostignuća.
Bahrija Nuri Hadžić bila je prva žena iz Bosne i Hercegovine koja je ostvarila međunarodnu opersku karijeru i ostavila neizbrisiv trag u muzičkom životu Evrope i bivše Jugoslavije. Sebe je s ponosom nazivala Mostarkom i isticala svoje porijeklo. Bila je simbol uspjeha žene iz kulturne i obrazovane bošnjačke sredine u vremenu kada to nije bilo uobičajeno.
Preminula je 24. oktobra 1993. godine u Beogradu, tokom ratnih razaranja u Bosni i Hercegovini. Njen pepeo je sahranjen u Aleji velikana na Novom groblju u Beogradu. Iako nije ostao nijedan tonski zapis njenog glasa, sjećanje na njen izuzetan doprinos umjetnosti i dalje živi kroz dokumente, fotografije i sjećanja savremenika. Bahrija Nuri Hadžić ostaje jedan od najblistavijih primjera umjetničke izvrsnosti i kulturne veličine iz Bosne i Hercegovine.
Adis Holjan
