Nakon završetka osmansko-austrijskog rata 1739. godine, Bosanski ejalet suočava se s demografskim padom, novim fiskalnim opterećenjima i političkom nestabilnošću. Raste nezadovoljstvo naroda, a slabi autoritet beglerbega, dok lokalni moćnici – ajani i bašeskije – jačaju. Kulminacija krize nastupa 1747. godine u Sarajevu, koje tone u anarhiju. Pobunjenici pokušavaju organizovati samostalnu miliciju i spriječiti daljnje oporezivanje.

Buna se ubrzo širi na Tuzlu, Mostar, Tešanj i zapadnu Bosnu. Slijede napadi na gradske vlasti, pljačke i pogubljenja, uključujući smaknuće livanjskog kapetana Firdusa. Porta reaguje slanjem Mehmed-paše Kukavice, koji odlučnom represijom – uključujući javna vješanja i vojne pohode – privremeno smiruje stanje. Ipak, nezadovoljstvo ne jenjava, te nemiri izbijaju i nakon njegove smjene.

Konačna pacifikacija stiže tek nakon što se Kukavica 1757. vraća na dužnost i guši otpor u Tešnju, Tuzli i Sarajevu, uključujući likvidaciju braće Morića. Time se privremeno uspostavlja red u Bosanskom ejaletu.