Fehim ef. Spaho rođen je u Sarajevu 4. februara 1877. godine. Osnovno obrazovanje završio je u svom rodnom gradu, a zatim se upisuje u gimnaziju, koju napušta i prelazi u Šerijatsku sudačku školu. Po završetku Šerijatske sudačke škole, 7. oktobra 1895. godine stupa u državnu službu na mjesto vilajetskog arhivara u upravnom odjeljenju Zemaljske vlade u Sarajevu. U mjesecu decembru 1896. godine imenovan je u Šerijatski sud u Sarajevu, a u septembru 1897. godine položio je kadijski ispit i postavljen za službenog tumača za turski jezik.
Fehim ef. Spaho spadao je u red najistaknutijih kulturnih i javnih radnika bosansko-hercegovačkih muslimana, toga vremena. Od 1901. do 1908. godine službovao je kao kadija u Sarajevu i bio je dodijeljen na rad Zemaljskoj vladi. Godine 1908. postao je vladin perovoda, a 1911. vladin podtajnik, te 1915. vladin tajnik, a od februara 1919. do oktobra 1920. načelnik Ministarstva vjera u Beogradu. Na vlastiti zahtjev vraćen je u Sarajevo gdje je bio viši vladin savjetnik i predsjednik odsjeka za vjere. Vjerovatno iz političkih razloga rano je penzionisan već 1923. godine, zatim ponovo aktiviran da bi konačno iz sličnih razloga ponovo bio penzionisan. Poslije toga se bavio prevodilačkim i naučnim radom. Pored mnoštva prevoda, Fehim ef. Spaho je napisao veliki broj članaka iz kulturne historije bosansko-hercegovačkih Muslimana. Obradio je preko 1500 rukopisa teološke, istorijske, pjesničke i druge građe i za štampu je potpuno priredio. Mnoštvo njegovih članaka, studija i bilježaka štampano je u “Beharu” od 1900. do 1910. godine, zatim u “Novom Beharu” od 1927. do 1938. godine, listu “Pravdi” od 1919. do 1928. godine, “Nadi” i drugim listovima, kalendarima i časopisima.
Polovinom marta 1936. godine, Fehim ef. Spaho postavljen je naibom Islamske zajednice u Sarajevu, a koncem aprila iste godine imenovan je predsjednikom Vrhovnog šerijatskog suda u Sarajevu. Na izborima za Vakufski sabor u Sarajevu 1937. godine izabran je za člana, a zatim za člana užeg savjeta reisu-l-uleme i za člana Izbornog tijela za izbor reisu-l-uleme. Na sjednici Izbornog tijela 20. aprila 1938. godine izabran je među tri kandidata za reisu-l-ulemu i to uz Ahmed ef. Bureka, muderisa Gazi Husrev-begove medrese i Muhamed ef. Tufu, profesora Više islamske Šerijatske škole. Ukazom od 26. aprila 1938. godine kraljevski namjesnici su imenovali Fehim ef. Spahu za reisu-l-ulemu Kraljevine Jugoslavije. Dužnost je primio 6. maja od prvog naiba Salih ef. Bašića, a svečano ustoličenje, predaja menšure obavljena je 9. juna 1938. godine u Carevoj džamiji u Sarajevu. Za vrijeme Spahinog mandata izbio je i Drugi svjetski rat u kome su muslimani i Islamska zajednica došli u tešku situaciju.
Fehim ef. Spaho umro je u vrijeme Drugog svjetskog rata, 13. februara 1942. godine u Sarajevu.
Većina sadržaja uz određene korekcije i skraćivanja preuzeta je iz knjige Ferhat Šeta, Reis-ul-uleme u Bosni i Hercegovini i Jugoslaviji od 1882. do 1991. godine, Sarajevo, 1991.
