Džamiju Husejniju izgradio je 1826. godine gradačački kapetan Husein-beg Gradaščević. Njenu ljepotu i značaj potvrđuje i tarih koji citira Muhibija, zvornički muftija: “Vrijedne hvale su bogomolje gdje god se nalazile, a posebno kupolama presvođena mjesta gdje se pada ničice… ovo je lijepa džamija i dom vjernika.”

Osim džamije, Husein-beg je nastavio tradiciju svojih predaka, podižući Zmajevu kulu, sahat-kulu, te čardak kod Modriče.

Gradačac, poznat već u 16. stoljeću kao Gračac ili Nanavište, postao je strateški važan grad tek nakon Karlovačkog mira. Godine 1710. postao je sjedište Gradačačke kapetanije, a 1711. godine, na temelju sultanova fermana, kapetanije su bile vođene od uglednih porodica Gradaščevića. Kroz generacije, ova obitelj gradila je utvrde i širila tvrđave, uključujući tvrđavu u Gradačcu, koja je bila podignuta prije 1711. godine.

Poznato je da je Sultan Fatih Mehmed-hanova džamija bila prisutna u tvrđavi, ali je napuštena 1878. godine, a potom srušena 1808. godine. Na njenom mjestu Gradaščević podiže Husejniju, džamiju sa avlijom, dvije ulazne kapije, abdesthanom i haremom.

Pored džamije, Fadil-paša Šerifović izgradio je malu biblioteku koja je služila do 1893. godine, kad je prestala s radom zbog nedostatka brige.

Arhitektonski, Husejnija je poznata po svojoj zidanoj strukturi od kamena krečnjaka i trompama, te trijemom natkrivenim sa tri male kupole. Specifičan je i portal džamije, ukrašen floranim motivima, vazama s lalama i karanfilima, čempresima i trakama, što je utjecaj baroka.

U haremu džamije počivaju mnogi Gradaščevići, dok Husein-beg Gradaščević, Zmaj od Bosne, nije pokopan u domovini, već u izgnanstvu, u Istanbulu, na mezaristanu Eyyub.