Hamdija Kapidžić rođen je 1904. godine u Bileći, gdje je završio osnovnu školu, a potom gimnaziju u Mostaru. Nakon srednjoškolskog obrazovanja, 1924. godine upisuje studij historije na Filozofskom fakultetu u Beogradu, koji završava s odličnim uspjehom 1928. godine. Tokom studija bio je stipendista Gajreta i uz to je davao privatne instrukcije kako bi pomogao u školovanju svoje porodice. Njegovi profesori bili su ugledni historičari, a posebno se izdvaja Vasilj Popović, koji mu je predložio da prezime Kapičić zamijeni u Kapidžić, što je i prihvatio.
Iste godine kada diplomira, dolazi u Sarajevo, gdje ostaje do kraja života. Počinje rad kao profesor u Šerijatskoj gimnaziji, a zatim prelazi u Drugu mušku gimnaziju, gdje će od 1945. do 1948. biti i direktor. Kraće vrijeme provodi u Ministarstvu prosvjete Bosne i Hercegovine kao instruktor za nastavu istorije, nakon čega 1949. prelazi na Višu pedagošku školu u Sarajevu, gdje započinje univerzitetsku karijeru.
Po osnivanju Filozofskog fakulteta u Sarajevu izabran je za prvog nastavnika predmeta Istorija naroda Jugoslavije – novi vijek. Na ovom predmetu ostaje do kraja svog radnog vijeka. Doktorirao je 1956. na Univerzitetu u Beogradu, a krajem 1973. penzionisan je kao redovni profesor.
Osim što je decenijama djelovao kao predavač, Kapidžić je ostavio značajan trag u naučnoj zajednici. Posebno se bavio savremenom historijom jugoslovenskih naroda, a s naglaskom na historiju Bosne i Hercegovine u XIX stoljeću. Njegova istraživanja o hercegovačkom ustanku, austrougarskoj vladavini i stvaranju jugoslovenske države smatraju se pionirskim i temeljnim djelima jugoslovenske historiografije. Isticao je važnost rada s originalnom arhivskom građom, koju je proučavao u arhivima širom bivše Jugoslavije i inostranstva.
Objavio je brojne naučne radove, uključujući i vrijedne zbirke historijskih izvora poput novinskih članaka iz lista Zastava, koji osvjetljavaju političke i društvene prilike XIX vijeka. Njegova bibliografija sadrži 103 bibliografske jedinice, a objavljena je u XIX knjizi Godišnjaka Društva istoričara Bosne i Hercegovine.
Bio je urednik Godišnjaka Društva istoričara BiH, šef Odsjeka za istoriju Filozofskog fakulteta, predsjednik Arhivskog savjeta Bosne i Hercegovine, urednik Glasnika Arhiva i Društva arhivista BiH, te predsjednik Naučnog vijeća Instituta za istoriju u Sarajevu. Za doprinos nauci i obrazovanju odlikovan je brojnim priznanjima i nagradama. Godine 1969. izabran je za dopisnog člana Akademije nauka i umjetnosti Bosne i Hercegovine u Odjeljenje društvenih nauka.
Privatno je bio porodično orijentisan. Sa suprugom Mejrom, Sarajkom porijeklom iz Tešnja, imao je troje djece. Tokom Drugog svjetskog rata ostao je u Sarajevu i bio jedan od potpisnika Rezolucije muslimanskih intelektualaca protiv progona Srba i Jevreja, što svjedoči o njegovom moralnom integritetu.
Umro je u Sarajevu 1974. godine, ubrzo nakon odlaska u penziju i svega nekoliko dana nakon smrti svog bliskog prijatelja i kolege Ante Babića.
U sarajevskom naselju Dobrinja jedna ulica nosi ime Hamdije Kapidžića.
Adis Holjan
