Ibrahim ef. Maglajlić rođen je u Banja Luci 25. aprila 1861. godine, a potiče iz vrlo ugledne i bogate banjalučke porodice Maglajlića. Osnovno školovanje završio je u rodnom gradu, a srednje u banjalučkoj medresi pred uglednim muderisom Smail ef. Skopljakom.
U Carigrad odlazi 1878. godine na dalje školovanje, gdje se upisuje na islamsko teološke i šerijatsko-pravne studije. Tu uči pred poznatim muderisima: hafiz Emin ef. Magnisalijom, hafiz Ibrahim ef. Prištincem i hafiz Ibrahim ef. Učmihrablijom.
Nakon okončanja studija u Carigradu vraća se u Bosnu i Hercegovinu 1887. godine gdje biva postavljen za upravitelja Fejzije medrese u Banja Luci, a 1898. godine i za upravitelja ruždije u istom mjestu. Uspješno je upravljao ovim vjersko-prosvjetnim ustanovama sve do 1914. godine, kada je u aprilu mjesecu postavljen za okružnog muftiju u Tuzli. Na položaju okružnog muftije dočekao je kraj Prvog svjetskog rata. Sa svojim prijateljima iz Narodnog vijeća i ostalim viđenijim muslimanima pokrenuo je akciju oko organizovanja bosansko-hercegovačkih muslimana u političku stranku. Ta stranka formirana je 1919. godine kao Jugoslovenska muslimanska organizacija (JMO), a hafiz Ibrahim ef. Maglajlić je bio izabran za njenog prvog predsjednika. Na izborima za Ustavotvornu skupštinu 1920. godine izabran je za narodnog poslanika. Kada je u martu 1922. godine nastao rascjep u klubu poslanika Jugoslovenske muslimanske organizacije (JMO) istupio je iz stranke i sa svojim političkim istomišljenicima osnovao novu političku organizaciju. Godine 1925. premješten je u svojstvu muftije u Banja Luku, a 1929. godine je penzionisan.
Za reisu-l-ulemu Islamske zajednice Kraljevine Jugoslavije izabran je 11. juna 1930. godine. Kako više nije postojao hilafet ni mešihat, menšuru reisu-l-uleme mu je dodijelilo posebno tijelo (Savjet za menšuru) sastavljeno od članova obadva Ulema medžlisa (skopski i sarajevski), delegata Vakufsko-mearifskih vijeća i članova Vrhovnih šerijatskih sudova. Hafiz Ibrahim ef. Maglajlić je položio zakletvu i primio menšuru 19. juna 1930. godine, dok je svečano ustoličenje obavljeno u Bajrakli džamiji u Beogradu 31. oktobra 1930. godine uz prisustvo kralja, članova vlade, diplomatskog kora i mnogobrojnih delegacija iz zemlje. Usvajanjem novog ustava i izborom za reisu-l-ulemu hadži hafiz Ibrahim ef. Maglajlića, Vrhovno islamsko starješinstvo i sjedište reisu-l-uleme preneseno je iz Sarajeva u Beograd. Reisu-l-ulema Maglajlić zadržao se na položaju reisu-l-uleme do promjene režima u kome je sudjelovao Maglajlićev stranački oponent dr. Mehmed Spaho.
Reisu-l-ulema Maglajlić ponovo je penzionisan 14. marta 1936. godine, povukavši se u rodno mjesto Banja Luku. Umro je 16. septembra 1936. godine, i pokopan je kod Kazanferije džamije u Banja Luci.
Većina sadržaja uz određene korekcije i skraćivanja preuzeta je iz knjige Ferhat Šeta, Reis-ul-uleme u Bosni i Hercegovini i Jugoslaviji od 1882. do 1991. godine, Sarajevo, 1991.
