Jugoslavenska muslimanska organizacija (JMO) je politička organizacija koja je djelovala je u Kraljevini Jugoslaviji od 1919. do 1941. godine, sa sjedištem u Sarajevu. Osnovao ju je Ibrahim Maglajlić, koji je ujedno bio i njen prvi predsjednik. Kasnije su njeni najistaknutiji lideri bili Mehmed Spaho i Džafer Kulenović. Zastupala je islamističku i konzervativnu ideologiju, a bila je politički pozicionirana na desnici. Njena glavna misija bila je zastupanje interesa muslimanske populacije u tadašnjoj Jugoslaviji. Imala je oko 6.000 članova. Zvanično glasilo organizacije bilo je “Pravda”, putem kojeg su prenosili političke stavove i informisali javnost. Organizacija je raspuštena 1941. godine, najvjerovatnije usljed političkih promjena i raspada Kraljevine Jugoslavije tokom Drugog svjetskog rata. Službena boja stranke je bila zelena, a okupljala je uglavnom Bošnjake.
Potreba za osnivanjem muslimanske političke stranke pojavila se nakon što je Osmansko Carstvo otišlo, a Austro-Ugarska došla na prostore Bosne i Hercegovine. Ta potreba je naročito jačala nakon Prvog svjetskog rata i teškog položaja u kojem su se muslimani, posebno zemljoposjednici, tada nalazili. U to vrijeme političko okupljanje muslimana i drugih zajednica uglavnom se odvijalo oko političkih listova koji su tada nastajali.
Dana 29. decembra 1918. godine u Tuzli je održan sastanak grupe muslimana s ciljem osnivanja jedinstvene muslimanske političke organizacije. Glavna ličnost ove grupe bio je tadašnji tuzlanski muftija Ibrahim ef. Maglajlić. Program i ciljevi te grupe bili su gotovo identični onima Muslimanske organizacije. Vremenom su se ove dvije političke grupe ujedinile u Jugoslavensku muslimansku organizaciju (JMO).
Dana 16. februara 1919. godine održan je sastanak na kojem je donesena odluka o osnivanju stranke pod nazivom Jugoslavenska muslimanska organizacija. Tada je izabran i Centralni odbor sa 31 članom (Ibrahim Pjanić, Husein-beg Biščević, Ali-beg Biščević, dr. Avdi-beg Bukvica, Uzeir-beg Uzeirbegović, Mehmed aga Kovačević, Osman ef. Vilović, Fehim ef. Kurbegović, Mehmed-beg Ibrahimpašić, dr. Ahmed-beg Defterdarević, Hamdi ef. Afgan, Hamdi-beg Džinić, dr. Ali Kjamil-beg Džinić, Ahmet ef. Šerić, Mahmud-beg Hrasnica, Hamdi-beg Kurbegović, Hasan-aga Miljković, dr. Osman-beg Kulenović, Muhamed-beg Ibrahimpašić, Salih ef. Baljić, dr. Halid-beg Hrasnica, Sahib ef. Korkut, dr. Hamdija Karamehmedović, Zija ef. Rizaefendić, Hajdar ef. Čekro, Edhem ef. Mulabdić, Veli ef. Sadović, dr. Atif ef. H Kadić, Šemsudin ef. Sarajlić, Hivzi ef. Bijelac i Ibrahim-aga H. Salihović). Za predsjednika je imenovan Ibrahim ef. Maglajlić, a za potpredsjednike dr. Halid-beg Hrasnica i dr. Hamdija Karamehmedović. Na istom sastanku odlučeno je da prestane izlaziti dotadašnji list “Vrijeme”, a umjesto njega pokrenut je novi list “Pravda”, koji je prvi broj izdao 22. februara 1919. godine kao službeno glasilo stranke.
U martu 1921. godine, JMO je formirala delegaciju za pregovore s Vladom Kraljevine SHS, a sporazum je potpisan 15. marta s mandatarom Nikolom Pašićem. Sporazum je osigurao očuvanje teritorijalne cjelovitosti Bosne i Hercegovine, vjersko-prosvjetnu autonomiju i druge važne ciljeve JMO. Također, dogovoreno je da JMO dobije tri ministarstva u Vladi Bosne i Hercegovine, uključujući unutašnje poslove i obarzovanje.
Ustavotvorna skupština donijela je Vidovdanski ustav 28. juna 1921. godine, koji je JMO podržala pod uvjetom da se poštuju povijesne granice Bosne i Hercegovine. U ustavu je uključen i član 135., poznat kao “turski paragraf”, kojim se garantira teritorijalna cjelovitost Bosne i Hercegovine.
Zbog neispunjenja većine dogovorenih zahtjeva, unutar JMO je došlo do podjele oko saradnje s vladinom koalicijom. Grupa na čelu s Ibrahimom ef. Maglajlićem zagovarala je ostanak u koaliciji, dok je grupa koju je predvodio Mehmed Spaho bila protiv bilo kakve saradnje. Među 24 zastupnika, 13 je bilo za nastavak koalicije. Zbog sukoba, 1. februara 1922. godine Mehmed Spaho podnio je ostavku na ministarsku dužnost i prešao u opoziciju, iako je njegova stranka ostala u vlasti.
Sukob je kulminirao na zasjedanju Centralnog odbora JMO u aprilu 1922. godine, kada je odlučeno da se u junu sazove Zemaljska skupština stranke radi rješavanja sukoba. Na toj skupštini, održanoj 15. juna 1922. godine, pobijedila je Spahina frakcija, što je učvrstilo njegov položaj kao neosporivog lidera većine muslimana.
Poražena frakcija osnovala je novu organizaciju pod nazivom Jugoslavenska muslimanska narodna organizacija (JMNO), na čijem je čelu bio Ibrahim ef. Maglajlić. Pokrenuli su i novi list pod nazivom Iršad, koji je uređivao Sakib Korkut.
