List je izlazio jednom sedmično. Od broja 43 iz 1910. godine nosi podnaslov „Organ Muslimanske narodne organizacije“. Tokom vremena mijenjali su se i urednici: od broja 27 (1907. godine) glavni urednik je bio Smail-beg Šarić H. Šaćirbegov, a kasnije redom Smail Hakija Ćišić, Muhamed Fazlibegović, Avdija Selimhodžić, Omer Haljevac i Alija Raljević.
Došlo je i do promjena vlasnika: od broja 33 (1909. godine) to je bio Mustafa-beg Halidbašić, zatim Alibeg Firdus u ime Eksekutivnog odbora, potom Derviš-beg Miralem i na kraju Rifat-beg Sulejmanpašić.
Musavat je, posebno nakon početka rada Bosanskohercegovačkog sabora, dosljedno pisao u pravcu zastupanja posebnih muslimanskih vjerskih i društveno-političkih interesa, s ciljem zaštite prava muslimana, kako vjerskih tako i ekonomskih. Njegova ranija bliskost sa Srbima proizašla je iz saradnje dvaju autonomnih pokreta, naročito tokom zajedničke borbe protiv aneksije Bosne i Hercegovine 1908. godine. Dakle, tzv. “srpstvo” koje se povezivalo s Musavatom bilo je isključivo političke prirode i nije imalo trajne nacionalne ili identitetske ciljeve. Od 1910. godine, kada je Srpska narodna organizacija iznijela zahtjev za obavezni otkup čifluka, Musavat je počeo kritički izvještavati o srpskoj politici u Bosni i Hercegovini.
Godine 1912. list je nastavio izlaziti pod nazivom Novi musavat.
Novi musavat se izdvajao po svojoj izrazito vjerskoj i nenacionalnoj orijentaciji, zbog čega je bio kritiziran od strane onih medija koji su podržavali težnje Srba i Južnih Slavena ka oslobođenju i stvaranju zajedničke južnoslavenske države. U okviru svog agrarnog programa, Novi musavat se odlučno protivio obaveznom otkupu čifluka, naglašavajući – kao i prethodno Musavat – da se tu radi o pitanju osnovnog opstanka muslimanskog stanovništva u Bosni.
Adis Holjan
