General Armije Republike Bosne i Hercegovine, rahmetli Mehmed Alagić, rođen je 8. jula 1947. godine u selu Fajtovci kod Sanskog Mosta, kao sin majke Fermane (rođene Cerić) i oca Redže. Osnovnu školu završio je u rodnom selu Fajtovci.
Nakon osnovne škole, konkurisao je na Vojnu akademiju u Beogradu, gdje je i primljen. Nakon dvije godine opšte akademije, prešao je na smjer oklopno-mehanizovanih oružja u Banja Luci.
Vojnu školu završio je u Banjoj Luci 1970. godine, a kasnije je predavao i obavljao dužnost načelnika Škole rezervnih oficira, također u Banjoj Luci.
Godine 1986., nakon završetka studija na Visokoj vojnoj školi za starješinski kadar (Komandno-štabnoj školi), Mehmed Alagić postao je časnik za operativne poslove u 36. mehaniziranoj brigadi.
Tokom boravka u Banjoj Luci doživio je dva zemljotresa koja su mu, kako je naveo u svojim ratnim memoarima, poslužila kao najbolja priprema za rat. Njegove osobine kao što su organiziranost, snalažljivost i odlučnost bile su prepoznatljive i činile su ga jednim od najboljih sinova Bosne.
ehmed Alagić je u Subotici bio glavni operativac u brigadi koja je važio za jednu od najjačih u JNA. Posljednju prekomandu dobio je u Zrenjaninu, gdje je obavljao dužnost načelnika štaba jedne pješadijske brigade u sastavu Novosadskog korpusa.
Dana 27. februara 1991. godine vratio se u Banja Luku i napustio JNA u činu potpukovnika.
U augustu 1992. godine uhapšen je u Banjoj Luci i prebačen u zatvor u Sanski Most. Pušten je na intervenciju generala Milana Uzelca i uz pomoć Jordanskog bataljona UN-a. Preko Bosanske Gradiške prebačen je u Zagreb, gdje se dobrovoljno javio za povratak u Bosnu kao borac.
Prvog novembra 1993. godine imenovan je za zapovjednika Trećeg korpusa Armije Republike Bosne i Hercegovine, a na toj dužnosti ostao je do 26. februara naredne godine, kada je preuzeo komandovanje novoosnovanim Sedmim korpusom Armije RBiH.
Prije svega, rahmetli Mehmed Alagić ostat će upamćen kao ratnik koji je komandovao operacijom oslobađanja Vlašića. Borci Sedmog korpusa, u saradnji s jedinicama Trećeg i Prvog korpusa te Gardijskom brigadom Armije RBiH, u veličanstvenoj operaciji Domet 1 oslobodili su najviši vrh Vlašića, radio-relejno čvorište na Paljeniku, visoko 1.933 metra, 23. marta 1995. godine. Ovu operaciju su generali evropskih armija smatrali neosvojivom. Bila je to jedna od najpoznatijih i najznačajnijih pobjeda Armije RBiH, koja se i danas proučava na vojnim akademijama širom svijeta.
Sedmi i Peti korpus Armije RBiH, pod zapovjedništvom generala Mehmeda Alagića i generala Atifa Dudakovića, oslobodili su Sanski Most u noći sa 9. na 10. oktobar 1995. godine.
Historija će ga pamtiti po ključnim akcijama oslobađanja Vlašića, Kupresa, Donjeg Vakufa i njegovog rodnog Sanskog Mosta. Zajedno sa generalom Atifom Dudakovićem, Alagić je bio prvi koji je od jednog korpusa stvorio zaokruženu i funkcionalnu cjelinu, Sedmi korpus, poznat kao korpus “od nade”.
Uz pomoć nekoliko krajiških komandanata, “pozajmio” je brigade iz već postojećih korpusa i, zajedno sa jezgro jedinice 17. krajiške brigade, formirao nekoliko novih brigada. Iako Krajišnici nisu bili numerički dominantni u korpusu, vladala je snažna želja Alagića i ostalih Krajišnika da se krene prema Krajini.
Alagić je bio general koji je oslobađao Bosnu. Komandovao je jedinicama Armije RBiH koje su tokom ljeta 1995. godine stigle nadomak Prijedora i Banja Luke, gdje su bile zaustavljene pod pritiskom međunarodne zajednice.
Nakon agresije, Mehmed Alagić je otišao u penziju i postao načelnik Općine Sanski Most. Krajem jula 1999. godine, odlukom tadašnjeg visokog predstavnika Carlosa Westendropa, smijenjen je sa te funkcije. Tada je rečeno: „Nije problem načelnik Alagić, nego general Alagić.“
Drugog augusta 2001. godine uhapšen je od strane specijalnih jedinica Federalnog MUP-a, sa čarapom na glavi doveden u Sarajevo i deportovan u Hag. Tada je izjavio: „Umrijet ću zbog ove čarape na glavi i lisica na rukama, neću zbog haške optužnice.“ Uhapšen je u Sanskom Mostu i, prema nekim svjedočenjima, odveden u pidžami, iako bi se, da je pozvan, sigurno dobrovoljno predao kako bi branio svoju i vojničku čast antifašističke Armije RBiH.
Optužen je za komandnu odgovornost za ratne zločine u srednjoj Bosni. Ipak, pušten je da se brani sa slobode, a tadašnjoj glavnoj haškoj tužiteljici Carli del Ponte poručio je da ga „ovdje više nikad neće vidjeti“.
Nakon nepune dvije godine od hapšenja, 7. marta u večernjim satima prestalo mu je kucati srce. Preminuo je ponižen i proganjan, u jednom ugostiteljskom objektu u Sanskom Mostu. Umro je samo nekoliko dana prije nego što je u Hagu trebala biti održana pretstatusna konferencija o njegovom slučaju.
Dženaza mu je klanjana u rodnim Fajtovcima pred oko 20.000 ljudi koji su došli da ga isprate iz cijele Bosne i Hercegovine.
Umjesto da, po islamskim običajima, pita vjernike da li mu “halale”, tadašnji reis Mustafa Cerić kazao je: „Halališ li im?“
U naselju Nova Otoka, koje se nalazi u općini Novi Grad Sarajevo, jedna ulica nosi naziv “Generala Mehmeda Alagića” u znak priznanja za njegov doprinos i značaj u odbrani Bosne i Hercegovine.
Adis Holjan
