Mehmed Teufik ef. Azabagić sin Osman-bega rođen je u Tuzli 1838. godine. Potiče iz vrlo ugledne i bogate tuzlanske porodice, Azabagića. Osnovno i srednje obrazovanje završio je u svom rodnom gradu Tuzli, a zatim je otišao na studije islamskih nauka u Carigrad. Studije je okončao 1868. godine i kao afirmisani učenjak vratio se u svoj zavičaj.
U svom radnom vijeku obavljao je poslove imama, hatiba, vaiza i značajne funkcije u Islamskoj zajednici. Bio je upravitelj ruždije u Sarajevu, a zatim je premješten na isti položaj u Tuzlu, gdje je istovremeno vršio i funkciju kadije.
Poslije okupacije Bosne i Hercegovine od strane Austro-Ugarske monarhije 1878. godine postavljen je za tuzlanskog muftiju. Na toj funkciji istakao se dobrim organizatorskim sposobnostima i pročuo kao sposoban alim, vaiz i pedagog.
Nakon formiranja i otvaranja Šerijatske sudačke škole 1887. godine premješten u Sarajevo i postavljen za prvog direktora ove značajne vjersko-prosvjetne institucije. Veliki je njegov doprinos na formiranju, oblikovanju i programskom utemeljenju ovog značajnog zavoda. Na dužnosti direktora i predavača ostao je do 1893. godine.
Vrijeme poslije okupacije Bosne i Hercegovine od strane Austro-Ugarske monarhije, karakteristično je po masovnom iseljavanju muslimana iz Bosne i Hercegovine u Osmansku carevinu. Mehmed Teufik ef. Azabagić je dalekovidno uočio svu štetnost i opasnost koju sa sobom nosi ovaj hidžret. On se svim svojim bićem borio protiv iseljenja, navodeći praktične i šerijatske argumente da bi odvratio bosanskohercegovačke muslimane od iseljenja. S tim u vezi je kao tuzlanski muftija napisao apel pod naslovom “Risala o hidžri”, – “Poslanica o iseljenju”, 1886. godine. “Risala” je prvobitno bila pisana na arapskom jeziku, ali je naknadno u skraćenoj verziji štampana i na turskom jeziku. Ova poslanica naišla je na dobar prijem i visoko je cijenjena i preporučivana od najpoznatijih učenjaka toga vremena.
Na funkciji reisu-l-uleme Mehmed Teufik ef. Azabagić bio je šesnaest godina. Imenovan je 25. oktobra 1893. godine, a svečana predaja menšure i ustoličenje bili su organizirani 20. novembra iste godine u Sarajevu. To je period borbe za bolji i pravedniji status bosanskohercegovačkih muslimana, borbe za njihovu vjersku i vjersko-prosvjetnu autonomiju koju je vodio mostarski muftija Džabić. Dobivanjem vjerske i vjersko-prosvjetne autonomije bosanskohercegovački muslimani su se pripremali da donesu novi statut i po njemu da izaberu reisu-l-ulemu. Reisu-l-ulema Azabagić je procijenio da bi za njega bilo najbolje da se povuče u mirovinu, što je i uradio 1909. godine. Ostatak života proživio je u Tuzli. Umro je u 80-toj godini života 22. maja 1918. godine. Ukopan je u haremu Jalske džamije u Tuzli.
Većina sadržaja uz određene korekcije i skraćivanja preuzeta je iz knjige Ferhat Šeta, Reis-ul-uleme u Bosni i Hercegovini i Jugoslaviji od 1882. do 1991. godine, Sarajevo, 1991.
