Muhamed Emin Hadžijahić rođen je u Sarajevu 1837. godine. Obrazovanje je stekao u Sarajevu i Istanbulu. Rođen je u ulemskoj porodici, od oca hafiza Hasan-efendije. Porodica Hadžijahić porijeklom je iz Gornjeg Vakufa. Otac mu je bio imam Baščaršijske džamije.
Muhamed Emin Hadžijahić 1868. godine postavljen je za učitelja pravilnog učenja Kur’ana u Gazi Husrev-begovoj medresi. U Begovoj džamiji vršio je službu džuzhana i dervihana. U Carevoj džamiji obavljao je imamsku i hatibsku službu. Kao mudževidd (učitelj pravilnog učenja Kur’ana) stekao je veliko poštovanje i smatra se jednim od najvećih karija (onaj koji zna potpuno pravilno izgovarati svaku riječ iz Kur̕ana).
Nakon što je austrougarska vlast, 1878. godine, više od dvadeset džamija u Sarajevu pretvorila u skladišta, ostaje bez službe, te odlazi u Istanbul i podnosi pritužbu osmanskim vlastima na odnos austijske vojske prema džamijama. U Istanbulu se zadržao više mjeseci gdje je postao poznat po svojim hutbama i vjerskim postupcima. Zbog tog svog umijeća postajale su indicije da postane imam sultana Abdul-Hamida.
Ostao je upamćen kao imam koji je proučio dovu prilikom inaguracije prvog ries-ul-uleme i članova Ulema-medžlisa, 15. decembra 1882. godine, za Bosnu i Hercegovinu. Godine 1887. Vakufska direkcija ga imenuje za šejhu-lkurra‘a u Carevoj džamiji. Godine 1882. godine, u Bugarskoj, u gradu Plovdivu, u povratku s hadždža, uručio je idžazetnamu (svjedožbu o spremi) svome učeniku Muharemu, sinu Abdullaha Bošnjaka, za učenje poznate zbirke dova Dala‘il al-hayrat. Ova idžazetnama se čuva u NUB BiH. On je jedan od 58 uglednih Bošnjaka i Sarajlija potpisnika poznate adrese caru i kralju Franji Josipu 1878. godine. Tu je potpisan kao hadži-Jahja Muhammed Emin Muhlisi.
Bitno je napomenuti, kada se govori o Hadžijahiću, da je s uspjehom prepjevao „Mevlud” Sulejmana Čelebija, te da je njegove hutbe bilježio hafiz Mustafa-efendija Buturović i od njih sačinio rukopis pod nazivom Marhum al-hadždž Jahja-zade al-hadždž hatib Muhammed Emin efendinin hutbelerinden muqtabasidir, na arapskom i turskom jeziku. Svoje bilješke navedeni autor dovršio je 1902. godine i čuvaju se u Historijskom arhivu Sarajeva.
Nakon kratke bolesti Hadži-hafiz Muhamed Emin-efendija Hadžijahić umro je u Sarajevu 20. aprila 1892. godine. Iz dva braka iza sebe je ostavio šestero djece (tri kćeri i tri sina). Kasnije će sva tri sina postati hafizi. Najstari, hafiz Hasan Senaja odselio je u Istanbul i poslije završetka pravnog fakulteta bavio se advokaturom. Drugorođeni sin hadži hafiz Husnija je naslijedio oca u mudževidskoj službi. Najmlađi Džemaludin, koji je rođen marta 1891. godine i u vrijeme očeve smrti imao nepunu godinu dana, kasnije je preuzeo ostale službe koje su obavljali njegov otac i brat.
Adis Holjan
