Naim ef. Hadžiabdić rođen je u Pruscu 18. maja 1918. godine. Osnovno vjersko obrazovanje stekao je u svom rodnom mjestu, a osnovnu školu završio je u Donjem Vakufu. Po završetku osnovne škole nastavlja školovanje u Gazi Husrev-begovoj medresi u Sarajevu koju završava neposredno pred početak Drugog svjetskog rata.
Dalje školovanje i studij nastavlja na Višoj islamsko-teološkoj školi u Sarajevu.
Po završetku školovanja i osluženja vojnog roka 1945. godine iako sa visokom školom, a takvim kadrovima su bila sva vrata otvorena u državnoj službi, stupa u službu Islamske zajednice i to u svojstvu džematskog imama u Donjem Vakufu. Na tom radnom mjestu ostaje punih petnaest godina sve do 1. januara 1960. godine kada je imenovan za glavnog imama za bivši bugojanski i travnički srez. Na položaju glavnog imama, kao dobar organizator, sposoban i marljiv u radu, polučio je zapažene rezultate.
Nakon odlaska u penziju hafiza Abdulaha Čauševića predsjednika Starješinstva u SR BiH, Naim ef. Hadžiabdić biva izabran na tu odgovornu dužnost 1963. godine.
Naim ef. Hadžiabdić spada među osnivače Udruženja ilmijje Bosne i Hercegovine (1950.), gdje je dao doprinos ovoj staleškoj i strukovnoj organizaciji, a jedno vrijeme je bio i sekretar Udruženja.
Njegov udžbenik za vjersku pouku “Ilmihal” štampan je prvi put 1973. godine, a nakon toga je doživio još nekoliko izdanja i bio je prihvaćen od muallima i polaznika vjerske pouke.
Sa reisu-l-ulemom Sulejman ef. Kemurom učestvuje u vraćanju “Đulaginog dvora” za potrebe Gazi Husrev-begove medrese i otvaranje Islamskog teološkog fakulteta, istovremeno se vodi akcija za obezbjedivanje sredstava za adaptaciju i rekonstrukciju ove zgrade. Nakon iznenadne smrti reisu-l-uleme Sulejman ef. Kemure, Naim ef. Hadžiabdić je prvo izabran za vršioca dužnosti reisu-l-uleme, da bi zatim, na zasjedanju Izbornog tijela za izbor reisu-l-uleme Islamske zajednice u SFRJ održanom u Beogradu, 22. marta 1975. godine bio izabran kao jedini kandidat za vrhovnog poglavara Islamske zajednice u SFRJ.
Svečano ustoličenje i predaja menšure obavljena je 18. maja 1975. godine u Gazi Husrev-begovoj džamiji u Sarajevu. Na čelu Islamske zajednice u SFRJ, Naim, ef. Hadžiabdić bio je punih dvanaest godina. Ostaće zabilježeno u istoriji Islamske zajednice da su u njegovo vrijeme ostvareni značajni uspjesi na planu razvoja Islamske zajednice. Prije svega otvaranje Islamskog teološkog fakulteta 1977. godine, otvaranje Isa-begove medrese u Skoplju, otvaranje ženskog odjeljenja Gazi Husrev-begove medrese u Sarajevu, kao i izgradnja Zagrebačke džamije, čije otvaranje nije doživio, iako je bila gotova.
Nakon kraće i teške bolesti umro je 3. jula 1987. godine u Sarajevu.
Većina sadržaja uz određene korekcije i skraćivanja preuzeta je iz knjige Ferhat Šeta, Reis-ul-uleme u Bosni i Hercegovini i Jugoslaviji od 1882. do 1991. godine, Sarajevo, 1991.
