Ragib Džindo rođen je 923. godine u selu Okruglo kod Rogatice, poticao je iz siromašne seljačke porodice. Osnovno obrazovanje stekao je u selu Osovu, a Građansku školu završio je u Rogatici. Tokom četvrtog razreda gimnazije bio je izbačen zbog uključenosti u komunističke aktivnosti, jer je tada bio član Saveza komunističke omladine Jugoslavije. Kasnije je ipak vraćen u školu i završio još dva razreda Srednje tehničke škole.

Nakon okupacije Kraljevine Jugoslavije i stvaranja Nezavisne Države Hrvatske 1941. godine, Ragib je pripadao onoj grupi muslimana u istočnoj Bosni koja nije podržala ustašku politiku niti učestvovala u zločinima nad srpskim stanovništvom. U augustu 1941. godine, zajedno s ocem Ćamilom i bratom Rasimom, pridružio se partizanima. Bili su među prvim muslimanskim borcima Romanijskog partizanskog odreda, pod komandom Slaviše Vajnera, poznatog kao “Čiča sa Romanije”. Ragib je najprije bio desetar, a zatim i vodnik.

Od samog početka istakao se u borbama. U jednoj od prvih akcija, zajedno s još petoricom drugova, gotovo cijeli dan su zadržavali napad ustaške Muslimanske milicije na srpska sela kod Borike. U novembru 1941. godine postao je član Komunističke partije Jugoslavije. Početkom 1942. imenovan je političkim komesarom čete u Muslimanskom partizanskom bataljonu. U borbi kod Olova, dobrovoljno se prijavio u bombašku grupu koja je omogućila zauzimanje neprijateljskih bunkera i željezničke stanice. Sličnu hrabrost pokazao je u maju 1942. kod Vlasenice, kada je kao puškomitraljezac na juriš zauzeo bunker.

U avgustu 1942. pridružio se novoformiranoj Šestoj istočnobosanskoj udarnoj brigadi, gdje je učestvovao u brojnim borbama, uključujući i one u Sremu i protiv četnika na Maleševcu. Bio je poznat po hrabrosti, često se dobrovoljno prijavljivao za najopasnije zadatke. Tokom Pete neprijateljske ofanzive, u junu 1943. postavljen je za komandira Prve čete Prvog bataljona. U bici na Sutjesci, njegova četa, iako brojčano mala, uspjela je poraziti njemački bataljon i štitila je partizansku bolnicu odbijajući deset neprijateljskih napada u jednom danu.

U oktobru 1943. postao je komandant Četvrtog bataljona Šesnaeste muslimanske brigade. U Šestoj neprijateljskoj ofanzivi vodio je teške borbe, posebno na Romaniji i kod Kladnja, gdje su se borili protiv tenkova i oklopnih vozila. Ragib je i tada bio među prvima, jurišajući s benzinskim bocama na neprijateljske tenkove.

Poginuo je u novembru 1944. godine u selu Poljice kod Lukavca, u borbi protiv ustaša. Prema porodičnim informacijama, ubijen je 3. januara 1944. godine hicem u leđa dok je ulazio u selo jašući konja. Mještani nikada nisu otkrili gdje je sahranjen. Za narodnog heroja proglašen je 5. jula 1951. godine.

U znak sjećanja na njegovu hrabrost, borbu protiv, jedna ulica u sarajevskom naselju Boljakov Potok nosi njegovo ime, čime je njegovo herojstvo trajno upisano u kolektivno pamćenje glavnog grada Bosne i Hercegovine.

Adis Holjan