Safet Isović rođen je 20. oktobra 1936. godine u Bileći. Tokom Drugog svjetskog rata, zajedno s porodicom napušta rodni grad i kao izbjeglica dolazi u Banju Luku, gdje završava osnovnu školu. Po završetku rata vraća se u Bileću i nastavlja školovanje u lokalnoj gimnaziji, da bi potom prešao u Trebinje, a zatim u Slavonski Brod, gdje maturira 1955. godine kao jedan od najboljih učenika. Iste godine seli se u Sarajevo i upisuje Pravni fakultet, gdje će ostati do kraja života.
Još kao student, pokazivao je veliki muzički talent. Njegovo pjevanje u hodnicima fakulteta primijetili su prijatelji i članovi studentskog ansambla „Slobodan Princip Seljo“, čiji je član postao nakon uspješne audicije. Na nagovor članova ansambla, 1956. godine odlazi na audiciju na Radio Sarajevo. Nakon drugog pokušaja biva primljen i snima prve pjesme „Kad ja pođem iz Sarajeva grada“ i „Kasno prođoh kraj Morića hana“, koje su prvi put emitovane na dan oslobođenja Sarajeva 1957. godine.
Isovićev uspon bio je brz i postojan. Prvi veliki solistički koncert održao je 19. marta 1963. godine u Domu sindikata u Beogradu. Tokom narednih decenija nastupao je širom Jugoslavije i svijeta, osvajajući publiku svojom snažnom emocijom i kristalno čistim glasom. Bio je dobitnik mnogih priznanja, među kojima su „Zlatni mikrofon“, više od 35 zlatnih i srebrnih ploča, kao i estradne nagrade BiH i bivše Jugoslavije.
Njegov muzički izražaj predstavljao je spoj tradicije i savremenosti. U sevdalinku je unio novu scensku dimenziju, istovremeno je približavajući širokim narodnim masama. Tokom karijere snimio je veliki broj pjesama za arhiv Radio Sarajeva, uključujući i one uz saz. Redovno je nastupao na društvenim manifestacijama, a više puta i u prisustvu predsjednika Tita.
Isović je sarađivao s najistaknutijim muzičarima i autorima sevdalinki, poput Joze Penave, Omera Pobrića, Ismeta Alajbegovića Šerbe, i nastupao s mnogim poznatim interpretatorima, uključujući Zaima Imamovića, Nadu Mamulu, Mehu Puzića, Mileta Petrovića i Bebu Selimović. Njegove interpretacije smatraju se vrhunskim dometima izvođaštva sevdalinke, a ostale su zabilježene na brojnim audio i video snimcima.
Tokom agresije na Bosnu i Hercegovinu 1992. godine, teško je ranjen u svojoj kući u Sarajevu i ponovo je bio primoran na izbjeglištvo, ovog puta u Zagreb. Tamo učestvuje u osnivanju hrvatsko-bošnjačkog društva prijateljstva. Sa sinom Benjaminom, pjesnikom, radio je na obnovi duhovnog izraza kroz pjesmu “Šehidski rastanak”, nastalu na melodiju “Svileni konac”. S ovim repertoarom obilazio je bosanske zajednice širom Evrope.
Po povratku u poratno Sarajevo, postaje simbol duhovne obnove i nacionalnog identiteta. Na velikom solističkom koncertu u Zetri 29. maja 2003. godine, okupio je predstavnike svih slojeva bošnjačke kulturne, vjerske i političke elite. Taj koncert nije bio samo muzički događaj, već i manifestacija nove bošnjačke samosvijesti.
Iako mu je zdravlje bilo narušeno u poznim godinama, njegov glas nije gubio snagu, već je ostajao postojan i jasan. Pjevao je aktivno više od pedeset godina, a njegovi nastupi, posebno onaj u Operskoj dvorani u Sydneyju, ostali su upisani kao historijski, bio je jedini izvođač iz bivše Jugoslavije koji je tamo nastupio.
Safet Isović preminuo je 2. septembra 2007. godine, a ukopan je 4. septembra u haremu Alipašine džamije u Sarajevu. Njegova smrt doživljena je kao gubitak jednog od najvažnijih čuvara i promotora bosanske muzičke i kulturne baštine. Za mnoge njegove kolege i poštovaoce, ostao je neprevaziđen interpretator čiji glas, kako je napisano u stihovima posvećenim njemu, „i slavuja utiša kad zapjeva Sajo“.
Adis Holjan
