Sulejman Kemura rođen je u Sarajevu 1908. godine u staroj i uglednoj sarajevskoj porodici. Osnovno školovanje u sarajevskoj Ruždiji završio je 1921/22. godine. Po završetku mekteba i Ruždije, nastavio je školovanje u Gazi Husrev-begovoj medresi u Sarajevu. Šerijatsku sudačku školu završio je 1929/30. godine.
U početku svoje karijere posvetio se šerijatsko-pravnoj struci, pa je službovao pri šerijatskim sudovima u Foči i Konjicu. Već u samom početku svog službovanja, kao mladi šerijatski sudija u Foči, stupa u red aktivista muslimanskog kulturno-prosvjetnog društva “Gajret”. Aktivno se uključuje u prosvjetni rad na suzbijanju nepismenosti među muslimanskim masama, držanjem popularnih predavanja, čitanjem različitih knjiga i publikacija i sl. Posebno se zalaže za školovanje muslimanske djece.
Na prijedlog Ulema medžlisa postavljen je za sekretara Muftijstva u Mostaru. Pored te dužnosti obavljao je i dužnost nastavnika vjeronauke na mostarskoj gimnaziji i učiteljskoj školi.
Nakon ukidanja okružnih muftijstava Sulejman ef. Kemura iz Mostara prelazi u Sarajevo na mjesto prosvjetnog referenta Ulema medžlisa. Nakon toga prelazi u Vakufsku direkciju, prvo u svojstvu vjersko-prosvjetnog referenta, a kasnije postaje i direktor ove značajne institucije i na tom položaju ostaje do 1949. godine.
U 1949. godini, Vrhovno islamsko starješinstvo u FNRJ povjerilo mu je odgovornu dužnost direktora Gazi Husrev-begove medrese u Sarajevu. Istovremeno je predavao predmete historiju islama i vaz.
Osnivanjem Udruženja ilmije NR BiH 1950. godine izabran je za sekretara udruženja. Tu dužnost je obavljao pored direktorske u Gazi Husrev-begovoj medresi.
Udruženje ilmije je u tom vremenu izdavalo godišnji kalendar “Takvim”, a štampalo je i prvi udžbenik za vjersku pouku iza Drugog svjetskog rata “Kratka obuka o namazu” koju je pripremio Sulejman ef. Kemura. Pored toga, on je sa Ibrahim ef. Imširovićem preveo “Jasin-i šerif” koji je također štampalo Udruženje ilmije NR BiH. Pored gore navedenih funkcija, Vrhovno islamsko starješinstvo u FNRJ, povjerilo mu je i odgovornu dužnost urednika “Glasnika”, glasila Islamske zajednice.
Vrhovni sabor IVZ, razmatrajući pitanje odlaska Ibrahim ef Fejića u penziju i upražnjeno mjesto reisu-l-uleme, odlučio je da formira komisiju koja će izbornom tijelu predložiti kandidata. Komisija je predložila samo jednog kandidata u ličnosti Sulejman ef. Kemure. Izborno tijelo je prihvatilo ovaj prijedlog i izabralo novog reisu-l-ulemu 15. novembra 1957. godine. Svečano ustoličenje i predaja menšure obavljeno je u Gazi Husrev-begovoj džamiji u Sarajevu 8. decembra 1957. godine.
Nakon kraće bolesti reisu-l-ulema Sulejman ef. Kemura umro je 19. januara 1975. godine. Pokopan je u haremu Gazi Husrev-begove džamije u Sarajevu.
Većina sadržaja uz određene korekcije i skraćivanja preuzeta je iz knjige Ferhat Šeta, Reis-ul-uleme u Bosni i Hercegovini i Jugoslaviji od 1882. do 1991. godine, Sarajevo, 1991.
