Hafiz Sulejman ef. Šarac rođen je u Stocu 1850. godine. Osnovno obrazovanje stekao je u rodnom mjestu, gdje je završio i hifz, pred poznatim hodžom Žujom. Dalje školovanje nastavio je u Carigradu i završio ga 1878. godine. U domovinu se vratio 1879. godine i odmah biva imenovan za bihaćkog muftiju. Na toj dužnosti ostao je sve do 1887. godine.

Svojim znanjem i radom brzo se afirmisao, kao vrstan i perspektivan alim, što je bila lijepa preporuka da bude postavljen za profesora novoosnovane Šerijatske sudačke škole u Sarajevu. Nešto kasnije postaje i direktor te škole.

Hafiz Sulejman ef. Šarac stavio se na stranu pokreta za vjersku i vjersko prosvjetnu autonomiju Bosne i Hercegovine. Zbog toga mu je Austro-Ugarska monarhija teško zamjerila i tadašnja Zemaljska vlada premjestila ga je na Vrhovni šerijatski sud. Međutim, to ga nije pokolebalo. Sa svojim saborcima Munib ef. Korkutom i Salih ef. Alajbegovićem podnosi čuveni “Takrir” kojim se caru i kralju Franji Josipu l u pogledu davanja menšure osporava suverenitet, što ga je koštalo prijevremenog odlaska u penziju.

Njegov ugled i popularnost naglo su porasli, pa je nakon izvojevane pobjede za vjersku i vjersko prosvjetnu autonomiju jednoglasno izabran za reisu-l-ulemu. Predaja menšure izvršena je 3. juna 1910. godine u Carevoj džamiji u Sarajevu. Tako je Sulejman ef. Šarac prvi bosansko-hercegovački reisu-l-ulema izabran od naroda. Njegov izbor nije bio po volji Austro-Ugarskoj monarhiji koja je  nastojala da mu onemogući rad. U konačnici nakon ultimatuma Zemaljske vlade, reisu-l-ulema Sulejman ef. Šarac podnio je ostavku u avgustu 1912. godine. Poslije toga potpuno se posvećuje svojoj porodici i nauci.

Sulejman ef. Šarac je posebno interesovanje pokazivao za istočnu literaturu. Znao je na hiljade stihova napamet, pa je prisutne oduševljavao svojim znanjem. Za razliku od mnoge starije bosanskohercegovačke uleme školovane u Turskoj, bio je izvanredan poznavalac bosanskog jezika. Zalagao se da učenici prvenstveno dobro nauče svoj maternji jezik pa tek ostale nauke. Bio je veliki govornik, njegovi vazovi koje je redovno držao u Begovoj džamiji bili su veoma dobro posjećeni.

Hafiz Sulejman ef. Šarac umro je u Sarajevu 27. decembra 1927. godine i pokopan je na groblju Grlića brdo kod Sarajeva.

Većina sadržaja uz određene korekcije i skraćivanja preuzeta je iz knjige Ferhat Šeta, Reis-ul-uleme u Bosni i Hercegovini i Jugoslaviji od 1882. do 1991. godine, Sarajevo, 1991.