Suljo Jahić bio je borac Narodnooslobodilačkog pokreta i nosilac visokog ratnog priznanja, titule narodnog heroja Jugoslavije. Rođen je 5. januara 1922. godine u selu Živaljevići, nedaleko od Rogatice, u skromnoj seoskoj porodici. Zbog teških materijalnih prilika, rano je počeo da se izdržava sam, radeći sezonske poslove u šumarstvu. Porodično imanje bilo je premalo da bi moglo osigurati život dostojan čovjeka.
U novembru 1941. pridružio se partizanskom pokretu, postavši borac Muslimanske čete, a kasnije i Muslimanskog bataljona Romanijskog partizanskog odreda. Od marta naredne godine borio se u Trećoj četi Prvog udarnog bataljona, koji je u junu 1942. prerastao u sastavni dio novoformirane Šeste proleterske istočnobosanske udarne brigade. U njoj je obavljao dužnost desetara.
Učestvovao je u brojnim bitkama, među kojima se posebno ističu borbe na Romaniji, u okolini Vareša, na prostorima Pažići–Diklići i Petrovići kod Olova, kao i u operacijama na Ozrenu, Majevici, Konjuhu, kod Vlasenice, u Sremu i Bosutskim šumama. Na svakom frontu pokazivao je izuzetnu hrabrost i vojnu sposobnost.
Jedan od ključnih trenutaka njegove borbene karijere zbio se krajem marta 1942. na Ozrenu. U tom periodu, Prvi udarni bataljon bio je upućen da pomogne borcima Ozrenskog odreda, dok su se zajedno s njima nalazili i članovi Glavnog štaba NOP-a za Bosnu i Hercegovinu. Kada su četničke jedinice 22. marta izvršile iznenadni napad s ciljem eliminacije Glavnog štaba, Suljo je, nalazeći se u Trećoj četi stacioniranoj kod škole u selu Brezila, odlučnim bacanjem bombi uspio zaustaviti prodor neprijatelja i omogućiti evakuaciju rukovodstva.
Nedugo zatim, u maju 1942, primljen je u članstvo Komunističke partije Jugoslavije.
Početkom novembra iste godine, nakon povratka brigade iz Srema, partizani su se našli pod prijetnjom četničkih snaga koje su se koncentrisale u selu Maleševci, na području Majevice i Trebave. Tokom protivnapada koji su partizani izveli kako bi razbili ovu grupaciju, Suljo je predvodio bombaško odjeljenje i značajno doprinio uspjehu akcije.
Učestvovao je i u borbama protiv jedinica zloglasne 369. legionarske divizije na planini Jelica, tokom operacije proboja brigade iz Semberije prema Šekovićima. Tada je, 18. decembra 1942, poginuo kao desetar i puškomitraljezac, dajući svoj posljednji doprinos oslobađanju naroda, omogućivši jedinici da se izvuče iz neprijateljskog obruča.
Za svoje zasluge i nesebično zalaganje, odlikovan je najvišim priznanjem, titulom narodnog heroja, koju mu je posthumno dodijelio predsjednik FNRJ Josip Broz Tito, ukazom od 23. jula 1952. godine. U znak sjećanja, Osnovna škola u Borikama do 1992. nosila je njegovo ime.
Danas se njegovo ime nalazi i na mapi Sarajeva, jedna ulica u općini Novi Grad Sarajevo nosi naziv ulica Sulje Jahića, čime se čuva uspomena na njegovu borbu i žrtvu.
Adis Holjan
