Pisano je najvjerovatnije krajem 14. st. Broji ukupno 157 listova pisanih na pergamentu i papiru: 157 listova + 2 lista (Belićevi listići) + 6 listova (Biblioteka Beogradske patrijaršije). Belićevi listići pisani na papiru za koje se smatra da pripadaju Vrutočkome četveroevanđelju. Nedavno su kao dio Vrutočkoga četveroevanđelja identificirani i listovi koji se nalaze u Biblioteci Beogradske patrijaršije. Rukopis je uobičajenog formata: 17,9 x 11,5 cm. Vrutočko četveroevanđelje bilo je u vlasništvu porodice Popović iz sela Vrutok kod Gostivara, a od 1990. nalazi se u Narodnoj biblioteci “Kliment Ohridski” u Skoplju. Sudeći po mlađim marginalnim zapisima, rukopis se vjerovatno nalazio u Vrutoku već prije 1865. godine.
Ovaj je rukopis nakon propasti Crkve bosanske sačuvan u okviru pravoslavne crkve gdje je bio adaptiran za njene potrebe. Cijeli je rukopis ispisao jedan pisar. S obzirom da Vrutočko četveroevanđelje nema sačuvan kolofon, ime pisara je nepoznato. Tekstno polje organizirano je u jedan stubac, stranica ima 22 reda. Rukopis sadrži dijelove Evanđelja po Mateju 6:8–20:1, 21:10–27:7; Evanđelja po Marku 2:27–13:20, 14:51–63, 15:34–16:9; Evanđelja po Luki 1:15–24:53; Evanđelja po Ivanu 1:1–18:4. Na listovima 124b i 125a je hypothesis (ϓπόϑεσις) Evanđelja po Luki. Fragment Beogradske patrijaršije sadrži Evanđelje po Mateju 27:28 – Evanđelje po Marku 0:8 i Evanđelje po Marku 1:14–2:26.
Pismo mu je poluustavna ćirilica bosanskog tipa s tipičnim bosanskim ortografskim osobinama. Fonetika mu je inovirana kao i kod drugih bosanskih rukopisa, dok na morfološkoj razini uglavnom čuva konzervativno stanje. Tekstovno-leksički ima konzervativan tip teksta. Bliske tekstovno-leksičke veze pokazuje sa Sofijskim i Pripokovićevim četveroevanđeljem pa se smatra da su prepisani s bliskih predložaka. U rukopisu se nalazi 20 glosa, od kojih se devet tekstualno podudara s glosama izgubljenog Srećkovićevog četveroevanđelja. Spada u grupu bogato iluminiranih rukopisa (inicijali, vinjete, predstave evanđelista).
Erma Ramić Kunić
